Wat heb je nodig om te beginnen..?

Afgelopen maand was ik in het leuke Leeuwarden voor 2 dagen vol toffe mini-handletteringworkshops. Miniworkshops, want normaal duurt een handletteringworkshop een uurtje of 3 tot 6. Zo hebben we alle tijd om de basis van handlettering onder de knie te krijgen, een handlettering op te zetten en ook (een begin te maken met) uitwerken. In Leeuwarden hadden we een uurtje per workshop. Ondanks dat de tijd best wel kort was (elk uur vloog echt voorbij), zijn er zulke leuke dingen gemaakt en bijna niemand had daarvoor iets met handlettering gedaan.
Doel van dit verhaal? Je hebt niet altijd uren nodig om iets te maken, of om met iets nieuws te beginnen. En dat is iets dat we (ik) onszelf best wel vaker mogen herinneren :)

De vraag is vaker: wat heb je dan wel nodig om te beginnen? Is dat een leeg to-do-lijstje of agenda? Het juiste materiaal? Dat geweldige moment waarin je vol bent met inspiratie? Een vrije dag/middag/avond/...?

En is het wel waar dat je dat nodig hebt?


Ik pak mijn miniworkshop er weer even bij: we hadden geen fancy papier, pennen of potloden, geen borden vol van Pinterest over wat we allemaal zouden kunnen gaan maken en vooral: we hadden "maar een uurtje".

Verder hadden we stapels gewoon print-papier, grijze potloden, gummen, veel verschillende (gewone) zwarte pennen, fineliners en stiften, en een paar voorbeelden met de basisingrediënten van handlettering. Wat ik de deelnemers ook meteen mee gaf was dat we vooral gaan beginnen, dingen maken wat niet mooi of af hoeft te zijn aan het einde van ons uurtje. Het doel was vooral: beginnen. Dingen maken. Iets op papier zetten.

En dat is wat ik jou ook graag wil meegeven: begin! Maak dingen. Maak lelijke dingen, maak niet bijzonder mooie dingen, maak soms wat moois. Eigenlijk maakt het niet uit. Maar MAAK. Pak pen en papier en begin. Tijdens de workshops daagde ik mijn deelnemers uit om in een klein tijdbestek te beginnen met handlettering. En dat deden we met woorden. Losse woorden. Van vaatwasser (echt waar) tot wijn en appeltaart. Van klein tot groot geschreven. In sierlijke letters, blokletters of in sans serif. Eigenlijk maakte het allemaal niet bijzonder veel uit. En ergens klinkt dat misschien niet echt bevredigend, dat het niet allemaal uit maakt. Maar zo bedoel ik het niet. Het gaat er meer om om woorden te tekenen (want dat is wat je vooral doet met handlettering), om dingen te maken, om te beginnen. Want daar zit wel het geheim: je hebt ergens een punt dat je uit je hoofd moet gaan en iets op papier gaat zetten. Anders blijf je steeds kleinere cirkels draaien in je hoofd en kan je verstrikt raken in iets wat maar niet lukt (ik wil zo graag iets maken, maar ik heb geen tijd/ik maak geen mooie dingen/...). Eigenlijk wil je vooruit. Dingen maken. En door meer dingen te maken, oefen je jezelf. Word je beter in wat je aan het doen bent (en dat vinden we stiekem best wel leuk).

Fijn detail: wat je maakt, hoef je niet perse te delen op Instagram of Facebook. Het mag wel, het is niet verplicht. Bij mij haalt dat gegeven (ik hoef niet alles te delen) de druk er af: ik hoef niet alles te laten zien dat ik maak en daarom hoeft het niet geweldig fantastisch mooi te zijn wat ik nu maak. En ook leuk: wat ik nu lelijk vind, kan ik over een paar dagen eigenlijk best wel mooi vinden. Soms kan je zo kritisch naar je eigen werk kijken, terwijl dat zelfde werk een paar dagen later er best wel erg leuk uit ziet. En over een nog langere tijdsperiode kan het zelfs heel leuk zijn om je oude werk te bekijken en zien wat er veranderd is.

Je hoeft niet altijd uren de tijd te hebben (moet de was écht nu meteen in of uit de wasmachine..?). Juist die kleine momenten kunnen een geweldig startpunt zijn. Het is duidelijk afgebakend (ik heb 20 minuten). Het hoeft niet iets grootst te worden (ik heb "maar" 20 minuten). En schieten er geen leuke, mooie woorden of zinnen door je hoofd? Begin dan met de namen van je gezin of familie. Van je huisdieren. De ingrediënten van je lievelingsrecept. Je boodschappenlijstje. Het boek dat je als kind het liefste las. Dingen die je graag zou willen doen. Wat er in je tas zit. En wie weet kan je op je telefoon notities bijhouden van mooie woorden of zinnen die je gedurende dag voorbij hoort komen. Ik onthoud ook echt niet alles dat ik op een dag hoor (sterker nog, ik vergeet de helft, haha).

Kortom: je hoeft niet uren uit te trekken om te beginnen of om iets te gaan maken én het hoeft niet mooi te worden. Wanneer ik de deur uit ga, neem ik graag een klein schetsboekje mee. En daarbij ook een grijs potlood, gum en een fineliner. Het is precies genoeg voor onderweg: het neemt weinig ruimte in m'n tas en ik heb alles mee om wat te tekenen of om een handlettering op te zetten. Ik pak het makkelijk uit m'n tas wanneer ik 10 minuten bij de tandarts moet wachten en het past makkelijk op schoot in een volle trein. En juist die kleine momenten vind ik erg fijn om te gebruiken om even wat ideeën op papier te zetten. Kleine schetsjes waar ik misschien nooit iets mee ga doen. Maar ik vind het leuk om dingen te maken. En daar gaat het om: ik vind het leuk dus het is genoeg wat ik maak.

Zo. Genoeg geklets. Tijd om wat te gaan maken!